DATA FLOWS LIKE RIVERS

Sameiginleg sýning Agnesar og Darju í Gallery Kannski er staðsett í margslungri umræðu um gagnakerfi, minningar og form efnis. Þrátt fyrir að nota ólíkar í aðferðir og áherslur eru umhugsunarefni þeirra þau sömu: fagurfræði hnita, arkítektúr, kóða, og möguleikinn á því að kortleggja bæði hins nálæga og útþanda heims.

Verk Darju spretta úr persónulegu skjalasafni - skrásetningu á símtölum sem hún átti í liðnu sambandi. Í gegnum nákvæm ferli hennar breytast þessi hverfulu ummerki í teikningar á flötum úr gegnsæju efni sem líkjast landslagi eða sýn úr smásjá og þeim stærðfræðilegu munstrum sem felast í náttúrunni. Atmospheric hljóðverk og bókverk í takmörkuðu upplagi teygir rannsóknina þvert á miðla og býður upp á fjölskynja leiðir til þess að endurhugsa gögn sem reynslu. 

Agnes beinir sjónum að tengslum milli innviða og hinum meira-en-mennska heimi, einkum snertiflatarins á milli náttúrulegs landslags og manngerðra kerfa. Með aðferðum krosssaums yfirfærir hún senur frá fyrstu stórvirkjun Íslands, Búrfellsvirkjun, í kerfisbundin mynstur, í pixlum og saumsporum. Með því undirstrikar hún spennuna milli hins óhlutbundna í stafrænunni og hins líkamnaða í handverki veltir Agnes fyrir sér hvernig innviðir eru mótaðir og móta umhverfi siit.

Í sýningarrýminu komast verk þeirra í ómun, svæði þar sem yfirfærslur verða bæði að aðferðum og myndlíkingum. Kóðar, hnit og goðsagnir eru ekki aðeins tól til stjórnunar, heldur einnig rammi sem opnar á nýjar leiðir til þess að skynja. 

In their joint exhibition at Gallery Kannski, Agnes and Darja engage in an intricate dialogue between systems of data, memory, and material form. Their practices, though distinct in method and focus, converge around shared concerns: the aesthetics of grids, architecture, codes, and the possibility of mapping both intimate and expansive worlds.

Darja’s work originates from a personal archive - the record of phone calls from a past relationship. Through a meticulous process, these ephemeral traces are transformed into drawings on translucent synthetic surfaces, evoking microscopic landscapes and the mathematical patterns embedded in nature. An atmospheric sound piece and a limited edition artist book extend the investigation across media, offering multiple sensory routes through which data is reimagined as experience.

Agnes turns her attention to the connection between infrastructure and the non-human world, specifically the interfaces between natural landscapes and human-engineered systems. Anchoring in the method of cross-stitch, she renders scenes from the first big-industry power plant in Iceland, Búrfellsvirkjun, into coded images through pixels and stitches. With tactile textile pieces and digital printing she highlights the tension between technical abstraction and embodied craft and invites a rethinking of how infrastructures shape - and are shaped by - the environments they inhabit.

Within the gallery space, their works enter into resonance, creating a field where translation becomes both method and metaphor. Codes, grids, and legends are not mere tools of control, but generative frameworks that open new ways of sensing, remembering, and reflecting.